Door Marjolein word ik gebeld met de vraag of ik alsjeblieft er voor wil zorgen dat haar ouders ergens anders kunnen gaan wonen, want zo kan het echt niet meer verzucht ze. Het huis van haar ouders is vervuild, ze verwaarlozen zichzelf, eten heel slecht en drinken vooral te veel alcohol. Ze geeft aan dat de muizen over de vloer lopen en dat ze er niet graag komt. Haar broer is wel geregeld bij haar ouders, maar hij houdt de situatie in stand. Ze zoekt iemand die in kan grijpen en heeft via de huisarts van mij gehoord. De huisarts is betrokken en beaamt de situatie zoals Marjolein deze schetst. Ik maak kennis met deze ouders.  Het huis was inderdaad heel vies en de mensen zagen er onverzorgd uit. Maar deze mensen willen dit zo. En ze vertellen mij na 5 minuten dat ik wel weer kan vertrekken want ze gaan nergens anders heen. Wat Marjolein ook zegt of vindt.

Zelfbeschikkingsrecht is een groot goed en deze mensen zijn verder niemand tot last. Als zij zo willen wonen, dan mogen zij zo blijven wonen.

Voor Marjolein ben ik vooral een luisterend oor geweest. Ze vindt de situatie niet prettig en vraagt me soms nog om informatie. Maar vooralsnog blijft deze situatie zoals die is.