Via een vrijwilliger van een verzorgingstehuis krijg ik contact met dhr Bergsma (fictieve naam). Dhr Bergsma is 85 jaar en woont sinds een jaar in het verzorgingstehuis. Hij heeft een WLZ indicatie en moet een enorm bedrag aan eigen bijdrage betalen. Of we hem hiermee als mantelzorgmakelaar kunnen helpen, deze vrijwilliger blijkt een hele actieve mantelzorger van dhr te zijn. Gelukkig is zij aanvullend verzekerd waardoor ik meneer kan gaan helpen. We komen erachter dat hij zo’n hoge eigen bijdrage moet betalen omdat hij het peiljaar voor de eigen bijdrage een achterstallig pensioen in één keer op zijn bankrekening heeft gekregen en daardoor is zijn eigen bijdrage nu heel hoog. Terwijl we hiermee bezig zijn, vertelt hij mij zijn levensverhaal en dat hij zich nu erg eenzaam en gepest voelt in het verzorgingstehuis. Hij valt op mannen en dat is nu ook in het tehuis bekend geworden. Medebewoners willen nu niet meer naast hem zitten en niet meer met hem praten. Hij eet nu dus alleen aan een tafeltje in een zaal vol mensen. Alleen de vrijwilliger bekommert zich om hem. De rest van het personeel reageert helaas niet adequaat voor hem. Ze vinden hem lastig. Maar wat eigenlijk het geval is, is dat hij te zelfstandig is voor deze plek. Hij kan zelf zijn leven nog in richten en heeft het dus niet nodig dat iemand anders zijn toetje (welke hij helemaal niet wil) voorzet.

Nu is het zo dat hij na een herseninfarct veel beter is opgeknapt dan dat was voorspeld. Hij zou dus met wat begeleiding en verzorging ook heel goed weer op zichzelf kunnen wonen of in een aanleunwoning. Na een tijdje zoeken komt in een buurplaats een aanleunwoning vrij. Hij komt in aanmerking voor deze woning en maakt er meteen gebruik van. Hij verhuist naar deze woning, hij kan daar weer zelfstandig zijn eigen dingen doen. Ondertussen hebben we zijn eigen bijdrage weer kunnen terugbrengen naar een passend bedrag voor zijn inkomen. Ook dit is een voorbeeld van de inzet van mij als mantelzorgmakelaar.